„Przeszliby przez ścianę, żeby cię zdobyć”: David Maher o nieustępliwej drodze Kilkenny do zwycięstwa w All-Ireland

Wcześniej tego lata drużyna Kilkenny Minor Camogie Team po raz kolejny znalazła się na szczycie irlandzkiego sportu, zdobywając chwałę All-Ireland w najbardziej donośny sposób przed własną publicznością na Nowlan Park.

Wyganiając duchy przeszłości, ich zwycięstwo 3-8 do 0-8 nad rywalami z Cork pozwoliło im wznieść Puchar Síghle Nic an Ultaigh po raz pierwszy od 2021 roku. Nie tylko zakończyło to trzyletnią klęskę głodu w oszalałym na punkcie Camogie hrabstwie, ale także zapewniło im rzadką okazję do świętowania All-Ireland na ich własnym stadionie.

Kiedy kurz już opadł, a świętowanie było już tylko wspomnieniem, spotkaliśmy się z menedżerem zwycięskiej drużyny Davidem Maherem, który opowiedział nam o zaszczycie, jakim jest powrót juniorów z Kilkenny na szczyt w Nowlan Park.

„Myślę, że na trzy, cztery minuty przed końcem prowadziliśmy może ośmioma, dziewięcioma punktami w meczu z niską liczbą punktów. Wtedy to zaczęło działać, wiesz, Boże, naprawdę to zrobiliśmy i udało nam się wejść do środka. To wspaniale. Można wprowadzić ośmiu rezerwowych w drużynie młodzieżowej, a nam udało się wprowadzić wszystkich ośmiu, bo jak już wspomniałem, wysiłek, jaki włożyli w te sześć miesięcy, jest ogromny.

„Dopóki się nie jest zaangażowanym, nie zdaje się sobie sprawy, co robią ci młodzi sportowcy. Wspaniale było móc ponownie wprowadzić na boisko ośmiu rezerwowych, bo wierzę, że wielu z nich zagra w seniorskiej drużynie Kilkenny, ale prawda jest taka, że niektórzy z nich mogą już nie mieć okazji ponownie założyć koszulki Kilkenny. Możliwość bycia częścią tego wszystkiego, ale także wyjścia na boisko, to wspomnienia na całe życie. Wiecie, kiedy oglądało się te sceny na żywo, to było po prostu fantastyczne móc to zrobić w Kilkenny City, na Nolan Park”.

Jednak dla młodych sportowców zdobycie tytułu All-Ireland to nie lada wyzwanie, zwłaszcza biorąc pod uwagę presję kibiców, którzy mocno ciążą na barkach, i sukcesy drużyny Cork w drodze przez kraj. Maher uważał, że ten czynnik zawsze miał subtelne miejsce w głowach jego drużyny.

Tego dnia w Nowlan Park było ponad trzy lub cztery tysiące kibiców i naprawdę czuć to było z trybun. Ale znowu trzeba bardzo pochwalić dziewczyny w tym wieku, że potrafią sobie poradzić z tą publicznością. Jestem pewna, że zawsze gdzieś z tyłu głowy krążyła im myśl o tym, że nie dojdą do finału w Nolan Park, ale teraz, kiedy zaszliśmy tak daleko, to pozwolić drużynie z Cork przyjechać tutaj i pokonać nas na naszym podwórku.

PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ: Quiz: Jak dobrze pamiętasz Mistrzostwa Irlandii w Piłce Nożnej 2025? PRZECZYTAJ RÓWNIEŻ: Mistrzostwa Munster Hurling 2026 rozpoczną się od absolutnie fantastycznego meczu w Thurles

Choć zwycięstwo na Nowlan Park mogło być końcem całej wyprawy, na początku sezonu nie było to wcale pewne. Kilkenny Mahera wygrało bowiem tylko jeden z trzech meczów grupowych: pokonując Dublin, remisując z obrońcami tytułu Tipperary i ostatecznie ulegając Rebels.

Mimo trudnego początku Maher uważa, że rozczarowanie porażką z Corkiem było największym punktem zwrotnym w sezonie, który pozwolił jego drużynie przejść z fazy pucharowej na piąty bieg przed fazą pucharową.

Bylibyśmy więc bardzo rozczarowani wynikiem i naszą grą. Powiedziałbym, że w wielu przypadkach byłby to punkt zwrotny, ponieważ… no cóż, dzięki temu wynikowi zakwalifikowaliśmy się do ćwierćfinału, ale mimo że mecz z Cork w Kilkenny był rozczarowujący, wszyscy czuliśmy bardziej niż kiedykolwiek, że możemy coś zdziałać w tych rozgrywkach, ponieważ tak naprawdę nie graliśmy na trzecim biegu, a wiecie, do czego oni są zdolni, a na pewno w fazie grupowej nie jechaliśmy z pełną mocą i dzięki Bogu wiedzieliśmy, że są jeszcze inne biegi.

Patrząc wstecz, gdybyśmy teraz grali bez problemów i odnieśli, powiedzmy, trzy zwycięstwa w trzech meczach, moglibyśmy zostać zaskoczeni, wiesz, w półfinale albo popadlibyśmy w samozadowolenie. Ale prawdopodobnie wchodziliśmy w fazę pucharową z czymś do udowodnienia. Nie chcieliśmy więc, żeby skończyła się źle, awansując do ćwierćfinału w Galway, więc bylibyśmy niesamowicie zmotywowani i tamtego dnia zanotowaliśmy wynik 6-16. Tak więc były prawdopodobnie dwie połowy sezonu, przypuszczam, faza grupowa, a potem, wiesz, faza pucharowa, w której naprawdę czuliśmy, że podkręciliśmy tempo.

W oczach Mahera ta zmiana była owocem wyczerpującego okresu przygotowawczego i ogromnego zaangażowania, a także głębokiej odporności, dzięki której zespół przezwyciężył rozczarowanie na początku sezonu i zdobył wiele trofeów.

„Przechodzisz przez tę drużynę, jakbyś widział młode dziewczyny. To tak, jakby te dziewczyny miały 16, 17 i 18 lat, ale są tak zdeterminowane, a w dniu finału All Ireland w Nowlan Park pod koniec kwietnia przeciwko Cork, właściwie niewiele musiałem im mówić, bo po prostu miały ogień w brzuchach. Pamiętam, jak spotkaliśmy się w Nowlan Park wieczorem przed All Ireland i po prostu weszliśmy na stadion, żeby pograć w krążki, i była w nich po prostu dzika determinacja, po prostu wiedziałeś. To świetne miotaczki i są w świetnej formie fizycznej i tak dalej, ale to świetne, stare charaktery, wiesz, i nie chcę nikogo wyróżniać, ale wiesz, w drużynie jest przywództwo” – powiedział Maher.

„W tym roku dziewczyny kupowały niesamowicie. No wiesz, dosłownie biegały za tobą, żeby cię dopaść. No ale potem, kiedy dotarłyśmy do ćwierćfinału z Galway, to był, jak wspomniałam wcześniej, wielki punkt zwrotny dla grupy. Bo wiesz, chociaż zawsze uważałam, że w fazie grupowej działałyśmy tylko na trzecim biegu, to często się zdarza i nie da się przeskoczyć na piąty czy szósty bieg. Na szczęście nam się udało”.

Podczas gdy niektóre młode gwiazdy Mahera, takie jak Ona Kennedy, Zawodniczka Roku Electric Ireland Minor Camogie, czekają kolejne dwa lata w lidze juniorów, inni rozpoczynają właśnie przejście do dorosłego camogie – areny, na której, zdaniem Davida Mahera, wielu zawodników z drużyny z 2025 roku może reprezentować swoje hrabstwo, wykorzystując tegoroczny sukces jako punkt wyjścia.